de Busmus

´´Where is the sun?´´
´´Behind the dune...´´

Het is mistig in Huacachina. Waarom, waarom, waarom, is het mistig in Huacachina? Mijn prachtig exotisch woestijn-paradijs lijkt op de 2e ochtend bijna op Nederland. Het enige wat me uit die nachtmerrie helpt is het feit dat ik wanneer ik onder de douche sta tegen een enorme zandduin opkijk. Ik hoopte op dat moment met heel mijn hart dat de zon nog te voorschijn zou komen want deze dag was het mijn beurt om de zandduinen af te gaan scheuren!

De dag ervoor (5 juni) was ik tijdens wat rondslenteren door de oase Ryan en Ashley, de Amerikanen uit Arequipa, tegengekomen. En alsof de wereld steeds kleiner wordt; zij hadden Adrien, de Fransman van mijn Nazcavlucht, bij zich! Dat was al met al een gezellig weerzien. De rest van de middag heb ik dan ook samen met hun gespendeerd, kaartend, bij het zwembad in het hostel. ´s Avonds waren er grootse plannen om te gaan feesten maar na het avondeten (ceviche, hmmm!) leek iedereen nogal een energie-dip te hebben. Het nuttigen van een heerlijk warme chocoladetaart mocht hier ook niet helpen... De avond eindigde dus voor de meesten al vroeg in bed. Gelukkig werd ik van deze saaiheid gered door Damian, Eugene en Sivan (Ieren en Israelische personen uit de vorige blog) die mij naar de bar van het hostel sleepten voor een biertje en die daarna met het idiote idee kwamen om te gaan darten. En alsof dat al niet moeilijk genoeg is als je dat nog nooit hebt gedaan; met een paar biertjes wordt het nog onmogelijker ;) Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen en ging ik die avond alsnog tevreden en uitgefeest naar bed.

De mist gaf mij de volgende ochtend al een triest gevoel maar het werd allemaal nog veel triester. Niet alleen Damian, Eugene en Sivan gingen mij verlaten maar ook Ryan, Ashley en Adrien gingen betere oorden opzoeken. Zo ga je van een groot gezelschap weer naar 0. Dat blijft toch altijd een kut momentje in het reizen... Gelukkig is het dan ook weer niet zo moeilijk om nieuwe mensen te vinden; bij het ontbijt al gauw contact met 2 meiden uit Engeland! Ik had sowieso niet veel tijd om sip te zijn om mijn vriendjes; om 16.00 uur werd ik opgehaald door een grootse, veel-lawaai-producerende buggy die mijn grootste vriend (maar tegelijkertijd ook mijn grootste vijand) was.

HALLELUJAH! We waren het dorp nog niet uit of één ding was duidelijk over de rit die we tegemoet gingen : dit werd hardcore scheuren door de woestijn, woehoe! Het liefst houd je je mond dicht vanwege het zand dat je letterlijk om de oren vliegt maar godsklere, het was zo moeilijk om geen permanente grijns op je gezicht te hebben haha! De buggy ging hard... Echt héél erg hard. Duin op, duin af, vliegend of glijdend. GEWELDIG! Ik ben nog steeds verbaasd over de hoogte van de duinen waar we met buggy en al tegenop zijn gereden en uiteraard vanaf zijn gevlogen. En dat vliegen dat kon je in sommige gevallen letterlijk nemen. WIEHOE! Gillen , lachen, brullen haha. Ik denk dat dit één van de gaafste dingen is die ik ooit in mijn leven heb gedaan. Zeker voor herhaling vatbaar.

Ondertussen werd er zo nu en dan gestopt om een duin af te gaan met je sandboard. Wegens gebrek aan ervaring met snowboarden had ik al gauw besloten om het op zijn makkelijkst te doen; gewoon op de buik van de heuvel af! Maar ook dat is toch behoorlijk eng als er een bijna-90-graden-helling voor je ligt met een afdaling van zo´n 70 meter. Brrrrrr... Toch hebben we dat uiteindelijk wel even gedaan natuurlijk ;) We zijn hier niet voor niets gekomen! Ik zal bekennen dat ik het niet compleet geluidloos heb volbracht... Maar kicken was het wel , hihi!

Sandboarden stelt verder weinig voor. Het is voornamelijk erg zanderig. Het zand zit na afloop overal en dan bedoel ik ook echt overal. Je decollete is bijvoorbeeld een soort natuurlijke schep als je op je buik op een plank ligt. Al dat zand jeukt best wel. ;)

Na dit woeste en geweldige avontuur begon er een ander geweldig avontuur: all-you-can-eat-and-DRINK-for-20-soles-BBQ! Oftewel, in 1,5 uur zoveel mogelijk pisco-sours en cuba libres tanken als je kunt. Dat beloofde een gezellige avond en dat was het ook haha.

Dag erna zou een drukke dag worden. Mijn plan was geweest om vroeg op te staan en een bus te pakken naar Paracas om de Islas Ballestas te bezoeken. Echter was tijdens het sandboarden mijn spijkerbroek doorgesleten (tussen de benen, jullie kennen het vast wel) en had mijn andere zwarte spijkerbroek het plotseling die ochtend ook begeven wat betekende dat ik 0 broeken had om te dragen! Niet erg praktisch... Ik krijg al genoeg aandacht als ik MET broek over straat ga ;). Dus moest ik eerst naar de markt van Ica om dit probleem op te lossen. Was al uitgecheckt bij het hostel maar gelijk maar weer ingecheckt. Kon net zo goed nog een nachtje in Huacachina blijven en de volgende ochtend met een tour van het hostel naar Paracas. Dus op naar de markt van Ica, samen met Cynthia en Alex die ik de nacht daarvoor had ontmoet. Broeken gedumpt bij de broekenmaker die mijn broeken zou maken voor in totaal 2 euro (hebben ze zoiets ook in Nederland?) en daarna... Ica maar verkennen? Daar was onze taxi-chauffeur het niet zo mee eens: véél te gevaarlijk. Maar hij kon ons wel naar een minder gevaarlijke plek brengen. Die minder gevaarlijke plek bleek een winkelcentrum te zijn! DANK U TAXI-CHAUFFEUR! Normale kledingwinkels, KFC, McDonalds, Pizzahut, supermarkt, electronicawinkels...Gekte! Het leek de moderne wereld wel. Helaas had ik een minimalistisch bedrag meegenomen dus geen leuke dingen aan kunnen schaffen. Maar o, o, o, wat heb ik de shopkriebels nu hihi. Na een paar uur teruggekeerd naar de markt in een Tuk-Tuk! Ook wel eens een leuke ervaring. Broeken opgehaald en teruggekeerd naar Huacachina. Al met al dus een bijzonder nuttige dag. ´s Avonds wezen eten met een bende mensen uit het hostel en na het dessert (3x raden, CHOCOTAART) terug zum hostel voor wat welverdiende nachtrust.

De wekker ging alweer om 05.30 uur. Om 06.00 uur vertrok ik namelijk met tassen en al richting Paracas voor een bezoekje aan de Islas Ballestas, een aantal eilanden voor de kust van Peru waar je veel vogels, pinquins, zeeleeuwen en zeehonden en een gigantische gravering van een kandelaar in de grond kunt zien (Vergelijkbaar met de Nazca-lijnen). Helaas was het weer vrij slecht (bewolkt, bewolkt) en was ik tot overmaat van ramp ook nog vergeten mijn SD-kaart in mijn camera te stoppen. Kortom: geen foto´s en een beetje een domper op de tour. Ook vond ik het geheel allemaal niet erg interessant... Veel vogels, weinig te vertellen verder en je vaart in een uurtje om 3 eilanden heen. Ach ja... Hebben we dat ook weer gezien. Maar enthousiast ben ik niet.

Diezelfde dag nog een bus gepakt naar Lima. Oorspronkelijk was het mijn plan om een nacht in Paracas of Pisco te spenderen en dan door te gaan naar Lima, maar Paracas was een dorpje zonder iets te doen dus toen ik een Portugese-Duitser ontmoette op de tour die naar Lima ging besloot ik met hem mee te gaan. Lima zou alleen niet mijn eindhalte zijn; hopelijk kon ik gelijk een bus pakken naar Huaraz in het noorden. Dat was echter niet het geval... Tot mijn grote ergernis moest ik dus gedwongen een nacht én een hele dag in Lima doorbrengen want ik kon pas de volgende dag om 22.00 uur met de bus naar Huaraz. Bwuhg. Stom openbaar vervoer!

Nadat ik vroeg naar bed was gegaan wegens hoofdpijn en buikkrampen werd ik de volgende dag lekker laat wakker in mijn privé-kamer die eigenlijk voor 10 personen was bedoeld. Rustig gedoucht, rustig uitgecheckt... en vooral alles rustig aan gedaan; geen idee wat te doen in Lima. Ik wil hier helemaal niet zijn!!!!!!!

- Bezigheidstherapie -

Ik ga deze dag niet eens beschrijven want dat heeft gewoon totaal geen zin. Laat ik daarentegen iets anders met jullie delen: Ik heb mijn rondreis volbracht! Ik begon in Lima, vertok naar Cusco, Bolivia en Chili. En nu was ik terug in Lima. Een historisch moment. Erg emotioneel. Het rondje was voltooid, maar we gaan nog lang niet naar huis!
22.00 uur. de bus naar Huaraz. Zoete, heerlijke verlossing.

Huaraz is, zoals eerder gezegd, een stad in het noorden van Peru. Het is een stad op 3000 meter hoogte in de Cordillera Blanca wat betekend dat iedereen die daarheen gaat er heen gaat om te hiken en te klimmen. Maar niet Wieke (hallo, ben je gek ;)). Wieke kwam hier alleen voor de cultuur; 3,5 uur rijden van Huaraz bevind zich Chavin de Huantar, een ruine van de Chavin-beschaving (goh). Er is zeer weinig over deze beschaving bekend en alle informatie die er is is eigenlijk puur een theorie. Maar interessant was het wel! Ondanks dat ik er meer van had verwacht. Samen met mijn roomy Anne (Duits) met een tour erheen geweest. Na 3,5 uur rijden over veel hobbels werden we eerst in een eetschuur voor toeristen gedumpt voor de lunch. Zo´n plek waar het eten veel te duur is en helemaal niet zo lekker ;). Daarna was het, om 15.00 uur, eindelijk tijd voor de ruine. Bij binnenkomst viel het nogal tegen; gaan we nog wat zien of is het alleen maar grassig grasveld? Hmmm... Gelukkig werd het één en ander na een stukje lopen zichtbaar. De Chavin-tempel is gebasseerd op wiskunde volgens archeologen. Alles staat namelijk in het teken van het getal 7. De rekensystemen waren in hun tijd natuurlijk niet zoals onze, en alles had andere namen, maar archelogen denken dus dat de Chavin erg wiskunde mensen waren. Het hoofdplein is namelijk een perfecte vierkant van 7x7 bij 7x7 meter. De helling van de tempelmuur is precies 7 graden. Bij het hoofdplein staat een altaar met 7 gaten er in. Het ronde plein is een perfecte cirkel met een omtrek van 21 meter. Ook kun je het getal pi gebruiken bij het berekenen van de cirkel. Etc. etc. Knap hoor... maar we blijven natuurlijk sceptisch: misschien is dit allemaal wel gewoon toeval ;).
In de tempel kun je tunnels binnen, de hele tempel bestaat namelijk uit een pikkedonker gangenstelsel. Ook kun je het ventilatiesysteem voor die gangen aanschouwen en vinden we diep onder de grond een gigantische monoliet van 4 meter hoog. Daarna is het alweer einde tour en begint de 3,5 uur durende busrit weer. Ik vond het al met al interessant maar het viel toch wat tegen...en of het die 7 uur in de bus waard is? Hmmm...

Op 12 juni besluit ik dat het tijd is om weer verder te gaan dus boek ik voor diezelfde avond een bus naar Trujillo. Ik slenter de hele dag nog wat rond met Anne, kruip een internetcafe in en ontdek daar dat Damian en Eugene ook in Huaraz zijn! Dat vraagt om een meeting dus al gauw staat er een dinnerdate gepland. Voor lunch schaf ik wat brood aan (in het kader van budget-reizen) en .... PINDAKAAS! Een hele pot ! In het kader van niet-budget reizen want dat is hier super duur spul haha. Maar de verleiding was te groot ;). De rest van de dag breng ik door op het dakterras van het hostel (met de pindakaas) en babbel ik met wat mensen. Uiteindelijk gedinnerdate met Anne, Eugene, Damian en Elizabeth (ook Duits) en toen als een gek naar het hostel om mijn spullen te pakken; ik was namelijk laat voor de bus! Dacht ik. Bij aankomst op het station bleek ik in plaats van te laat een uur te vroeg te zijn. Ach ja... :P

De busrit naar Trujillo verliep rustig. Het leuke aan busritten vind ik dat het meestal een goede kans is om met andere reizigers in contact te komen; op het moment dat je de bus in gaat spot je automatisch mensen die óók alleen zijn. Die spreek je toch sneller aan dan mensen in een groep... Zo kwam ik om 06.30 bij aankomst in Trujillo gelijk in contact met Alex (duits meisje) en Johann (fransoos). Beide hadden plannen om die dag Chan Chan te gaan bezoeken zoals dat ook mijn plan was. Al gauw besloten we om een taxi te delen en samen naar een hostel te gaan maar ik moest nog even wachten tot de loketten van het busstation open gingen; ik wilde namelijk weten of er voor die avond nog tickets waren voor een rit naar Chachapoyas. In mijn vrije tijd in Huaraz had ik namelijk een schema gemaakt om Kuelap, een moeilijk bereikbare Chimu-ruine meer landinwaarts, te bezoeken. Om die te bereiken moet je veel uren in de bus zitten, oftewel: dit ging dagen kosten. Tegelijkertijd had ik het plan had ontwikkeld om met Inti Raymi (het op één na grootste feest van Zuid-Amerika schijnt) in Cusco terug te zijn (de enige plek waar Inti Raymi groots gevierd word). Aangezien het al 13 juni was, het 2 dagen kost om van Trujillo in Cusco te komen en Inti Raymi onofficieel op 21 juni begint werd het tijd om me enigszins te gaan haasten. O çm in Kuelap te komen moest ik eerst naar Chachapoyas, een rit van 16 uur. Één bus per dag, één maatschappij. Gelukkig hadden ze voor die dag nog plaats! De bus ging wel al om 15.30 uur... Oh. Dat wordt een haastige dag vandaag dan! Johann besloot om met me mee te gaan omdat hij zo snel mogelijk in Ecuador wilde zijn. Had ik in ieder geval weer een reismaatje.

Snel naar het hostel waar Alex ondertussen heen was gegaan om een tour te boeken en te vragen of we onze tassen daar voor de dag konden bewaren. Dat kon allemaal en uiteindelijk was het dus tijd om op tour te gaan naar de ruines van Chan Chan en Arco Iris. En dat ging niet op de manier zoals het normaal gaat als je op een tour gaat! Wij gingen op privé-tour met Clara, een 60-jaar oude vrouw die als gids gewerkt heeft. We vertrokken met haar kleinzoontje van een jaar of 4 en Alex, Johann, een Poolse gast en ik in haar (misschien al even oud als zij?) oude beatle-volkswagen! HOE GAAF IS DAT! Hahahaha ik wilde al zo graag een rondje rijden in zo´n ding. Ik zal bekennen dat ik bang was dat hij elk moment uit elkaar kon vallen maar lollig was het wel hihi. Hobbelig, maar lollig.

Claro con Clara (duidelijk met Clara). We kregen eerst een rondleiding door een museum (dat niet bijster interessant was) maar Clara vertelde ons genoeg levensverhalen over zichzelf dat we geboeid waren en op den duur meer wisten over haar dan over Chan Chan. Ondertussen vond ik het wel eens tijd worden om die gigantische stad eens te gaan zien. Dat was gelukkig ook onze volgende halte ;) Chan Chan is een gigantische stad (inmiddels wel een ruine natuurlijk), gebouwd door de Chimu en daarna overheerst door de Inca´s en daaropvolgend de Spanjaarden. Dat valt me trouwens echt op bij de ruines hier in het Noorden; de Inca´s hebben alle ruines hergebruikt van de oudere culturen. Dit is namelijk min of meer het verhaal van elke ruine die ik hier tot nu toe heb gezien... Gege. Chan Chan is bijzonder omdat alle muren gedecoreerd zijn met uiterst betekenisvolle dingen (don´t ask me) en omdat elk gedeelte van de stad (9 delen) omringt werd door een 12 meter hoge muur. Ja ja, jammer dat je daar nu alleen replica´s van kan zien. Al met al vond ik deze site best indrukwekkend. Goede tijdsbesteding! Daarna als een gek doorgescheurd naar Arco Iris, nog een tempel van de Chimu met veel decoratie aan de buitenkant maar lang niet zo indrukwekkend. Het is dat het al in het toegangskaartje inbegrepen zat, maar anders had het voor mij niet gehoeven.

Na deze spetterende tour werden we keurig afgezet bij het hostel waar we voor 5 soles een maaltijd konden nuttigen! Mjummm! En daarna alweer samen met Johann, sjoep sjoep, op naar het busstation voor nachtrit nummer 2 in 2 nachten.

14 juni. Hardcore traveller! Zo voelde ik me een beetje. In de bus hadden J en ik namelijk besloten dat we Chachapoyas snel gezien zouden hebben; tour boeken naar Kuelap en dan dezelfde avond nog door naar Chiclayo met de bus. Maar dat wordt onze 3e nacht in de bus! Ja dat klopt, GEKKENWERK! Vooral als je bedenkt dat je, als je 3 nachten in een bus zit, al 3 dagen geen douche hebt gezien. Lekkker, haha. Maar goed. De tour was na aankomst geboekt, er werd een heerlijk ontbijt genuttigd en na 2 uur busloos te zijn geweest zaten we nu in een tour-bus naar Kuelap. Joepie! Dat was alleen maar een rit van 3 uur langs ravijnen, over hobbelige wegen en door een tropisch-achtig landschap. Prachtige rit maar ook wel een beetje eng. Brrrr. Bij aankomst nog een halfuur omhoog klimmen...en daar was Kuelap! Prachtig! Uiteraard weer op de meest onmogelijke locatie hoog op een berg en gemaakt door een stelletje gekken. Het is een fort, kleiner dan Machu Picchu maar met bijna 8x zoveel inwoners. De helft van deze ruine zit nog verstopt onder de tropische begroeiing, de rest is inmiddels bloot gelegd. We zijn met zijn achten de enige toeriste die er rondlopen wat ook wel eens een verademing is. Kuelap is dan ook zo bijzonder omdat het nog totaal niet getoeristiciceerd is. (leuk woord :D). Dit is zeker wel de 3 uur rijden waard! Na een bezoek van 2 uur is het tijd om weer terug te gaan. We stoppen in een eetschuur voor toeristen die deze keer niet te duur is en waar het eten goed is en zijn rond een uur of 17.00 uur terug in Chachapoyas. Dat geeft ons nog 1,5 uur de tijd om chocotaart en chocolademelk te gaan halen voor onze rit naar Chiclayo zou vertrekken. Wat een dag, wat een leven als reiziger... Pffffft! Ergens vind ik het jammer dat we Chachapoyas zo snel verlaten; het is een prachtig dorp met een aangename sfeer en er is nog zoveel meer te zien in de buurt. Maar ach. Dat geeft me weer een reden om nog een keer terug te keren naar Peru!

Na 3 nachten en ik weet niet hoeveel uur in totaal in de bus kom ik kapot aan in Chiclayo. Één ding is duidelijk: ik moet en zal die nacht in een BED slapen! En... douchen. Dat is misschien ook wel weer eens een goed idee hihi. Chiclayo is een leuke stad, niet te groot, niet te klein en er is weer eens genoeg te doen en te zien. Maar omdat Johann vastberaden is de volgende dag door te trekken naar de grens met Ecuador besluit ik om het allemaal maar weer in één dag te doen, samen met hem. We zoeken ontbijt op de markt maar slagen daar niet in dus kopen uiteindelijk een paar empanadas (typisch peruaans broodachtig iets, gevuld met kip, vlees of allebei), één of ander goor uitziend gedroogd fruit wat prima te eten blijkt te zijn en gaan daarna opzoek naar de micro-busjes die ons naar Tucume kunnen brengen. Zoals Trujillo Chan Chan heeft zo heeft Chiclayo Tucume. Tucume zelf is een typisch Peruaans dorpje, omringt door woestijn. En in die woestijn vinden we gigantische ´piramides´, gebouwd door de Lambaques, overgenomen door de Chimu , overgenomen door de Inca´s en daarna half verwoest door de Spanjaarden. Piramides. Dat had ik dan ook verwacht: piramides. Er is alleen door de erosie niets meer van over! Niets anders dan bergen... Die net zo goed natuurlijk zouden kunnen zijn. Alweer een teleurstelling. Maar wel een fijne wandeling gemaakt over het complex en weer iets te doen gehad haha. We laten ons door een tuk tuk terug brengen naar de bushalte vanaf de site en zoeven al gauw terug naar Chiclayo. Daar lopen we plotseling Alex tegen het lijf! Samen drinken we een fruitsapje, lunchen en nemen dan weer afscheid omdat ze vertrekt naar Chachapoyas. Na nog wat rondgeslenterd te hebben en op stukjes bamboo slash riet te hebben gekauwd waar heel zoetig sap uit komt (LEKKERRRR) vertrekken we terug naar het hostel om wat ´te rusten´. Dat slaat zo ver door dat we om 21.00 uur wakker worden, besluiten snel even naar de Chifa (de chinees) te gaan en voedsel te halen en daarna te gaan tukken. Al dat gerace breekt je toch een keer op... Bwuh!

Vandaag. 16 juni en ik ben teruggekeerd naar Trujillo. Vanochtend heb ik afscheid genomen van Johann en een bus gepakt vanaf Chiclayo naar Trujillo. Ik ben van plan hier twee nachten te blijven om even wat uit te rusten haha! Lekker niets doen, beetje lezen... Misschien nog naar Huanchaco, een badplaats hier in de buurt waar het ook aangenaam vertoeven schijnt te zijn. Want op 18 juni begint mijn busavontuur weer. Dan rijd ik in ongeveer 10 uur naar Lima waar ik een bus pak van 22 uur naar Cusco. Zodat ik op 20 juni aankom in de stad waar ik al zoveel tijd heb doorgebracht... Ik weet niet of ik me daar uiteindelijk goed bij ga voelen of dat ik het na één dag wel weer heb gezien. We zullen het allemaal wel zien...

Heel veel liefs,

en ik zie jullie nu echt ´bijna´ weer!

Dikke knuffel,

Busmus Wieke

----------

Foto´s die nog bij de vorige blog horen:

Machu Picchu:
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Machu%20Picchu/

Nazca:
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Nazca/

Huacachina (sandboarden):
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Huacachina/

En zo zal ik jullie vanaf nu denk ik steeds foto´s verschuldigd blijven. Maar heuj, over 2 weken komen jullie maar langs om ze thuis te zien hihi ;)