Boys are more dangerous than sharks

Foto´s ; http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Peru/

AUUUUU! Laat ik dit reisverslag maar beginnen met het prachtigste detail van de reis tot nu toe: ik ben ontzettend verschrikkelijk verband! I feel like a lobster. Het was niet zo slim om meteen op je eerste dag met je blanke Nederlandse huid de volle zon tegemoet te gaan. Zonnebrand hadden we wel mee, maar factor 15? Niet erg effectief. Inmiddels is er een factor 50 ingeslagen maar ook die lijkt nog niet echt te werken... Hoop dat de pijn over een paar dagen weer over is. En dat ik straks erg mooi bruin wordt, net zoals de latino´s ! Al zal dat niet erg prachtig zijn aangezien mijn haar nu al 2x zo blond is geworden door de zon...

Goed, ik zal even overschakelen naar chronologische volgorde. Vrijdag dus gevlogen. Na een emotioneel afscheid van familie en Simone en, als verrassing, Michelle en Loet (echt een hele dikke knuffel, vond het zo super dat jullie er waren!) vertrokken we eerst naar Madrid. Daar voelden we ons al echte avonturiers omdat we met een metro helemaal naar een andere plek moesten. Echt heftig als je nog nooit gevlogen hebt. Als vervolgens gate S4, waar je volgens je ticket moet zijn, ook nog eens niet bestaat ben je blij dat ze in Madrid gewoon nog Engels spreken. Ach ja, S4 lijkt ook erg veel op gate S22. Vervolgens een goede maar lange vlucht gehad naar Lima. In het vliegtuig zelfs al wat Spaans geleerd omdat de vrouw achter ons nonstop tegen ons aan bralde. Vooral veel ¨Si, no comprendo.¨ van mijn kant. Sylvie babbelt nog iets terug.

En dan zijn we in Lima! We zijn er, we zijn er echt! Wat een fantastisch gevoel was dat. Ik kan het niet eens echt beschrijven, maar het voelde geweldig. Het eerste in Lima wat opviel was de verschrikkelijke warmte. Met een aankomst tijd van 18.50 (lokale tijd) was het nog steeds ruim 25 graden. Even wennen als je -5 bent gewend. Gelukkig was daar senor Luis Calderon om ons op te pikken. Wij konden alle schreeuwende taxi chauffeurs dus gewoon negeren en met hem mee. Senor Calderon is een geweldige kerel. Briljant, aardig en hilarisch. Sprak ook een behoorlijk woordje engels, dus de communicatie verliep goed. Hij bracht ons ook gelijk een paar belangrijke peruaanse levenslessen mee.

Levensles 1: boys are more dangerous than sharks
Levensles 2: traffic in Peru is like hell

Dat zouden we de volgende dag wel ervaren. Eerst maar es slapen want de oogjes vielen behoorlijk dicht. We krijgen twee kamers maar besluiten samen op één kamer te slapen. De andere wordt alleen gebruikt voor toiletbezoek en de douche. De eerste nacht is voor mij vrij slapeloos, veel teveel gedachten in mijn hoofd en enorm veel herrie buiten het hotel. Ook de staff stopt om 02.00 uur ´s nachts pas met schreeuwen beneden ons raam.

Volgende dag gaan we dan Lima in! Spannend! Niet zeer veel boeiends gedaan, beetje wennen. Solles pinnen, boodschappen doen, beetje de buurt verkennen. We zitten in Miraflores, een rijke wijk. Voelde gelijk als thuis ;) Uiteindelijk besluiten we vanwege de warmte te gaan zwemmen in de Pacific! My first time! Het water was werkelijk een aangename verkoeling. Onderweg werd levensles 2 direct bestempelt als de waarheid; traffic IS like hell! Na een tijdje werpen wij ons echter tussen de toeterende, slecht rijdende auto´s alsof we nooit anders hebben gedaan en weten we het ook nog te overleven. Ook levensles 2 blijkt waar te zijn. Blond doet het erg goed. De handkusjes, begroetingen e.d. komen ons non stop tegemoet. Ook de taxi drivers toeteren er op los en niet alleen maar om te laten weten dat ze als taxi zijnde beschikbaar zijn. ;)

Na het zwemmen maar even naar het hostel om te douchen. Onderweg blijkt echter al dat we een grote beginnersfout hebben gemaakt: geen zonnebrand! Ships! Hier begint het lobster moment. We besluiten een koude douche te nemen en ons in te smeren met factor 15. Achteraf blijkt dat een echte giller te zijn. We gaan weer naar buiten, naar parque L´amor (een prachtig parkje met prachtig uitzicht, volledig gericht op de liefde). Even twijfelen we of we hier nog gaan skydiven maar het was echt veel te warm. Bovendien merken we dat factor 15 niet zozeer voldoet... AUUUU! Terug naar het hotel was eigenlijk de enige optie. Eenmaal daar nogmaals een koude douche en met pijnlijke schouders, armen en rug proberen wat te slapen. Heb me nog nooit zo belabberd gevoeld omdat ik naast de sunburn verschrikkelijke hoofdpijn had. Uiteindelijk wel lang en heerlijk geslapen. Hoofdpijn was de volgende dag weer weg.

Zondag 31 januari zijn we vervolgens door gevlogen naar Cusco. Om 7.15 werden we opgepikt door grote vriend Luis! Tijdens het ontbijt ontmoeten we alvast één Nederlands meisje (Joella) en Engels meisje (Jenny). Erg gezellig om wat mensen te leren kennen. In de auto leert Calderon ons wat foute Spaanse woorden die wij beloven nooit uit te zullen spreken. Die belofte is inmiddels (maandag) al meerdere malen gebroken. Op het vliegveld moeten we tijdelijk afscheid nemen van Joella omdat zij om de een of andere reden een andere vlucht heeft dan wij. Nummers uitwisselen en wij reizen verder met Jenny die op het vliegveld nog 2 engelse meiden (Becky en Hannah) tegen komt die zij op een andere vlucht heeft ontmoet. Één gezellige boudel is het.

Dan, airport pick up door het gastgezin! Beetje verwarrend, wij zouden toch opgehaald worden door 2 bejaarden en hun dochters van 40 en bijna 50? Niet echt.. Blijkbaar is op het laatste moment ons gastgezin nog gewijzigd. We komen in een gigantisch groot luxueus huis terecht dus opzich vinden we het niet zo erg. 3 verdiepingen, super aardige mensen, 2 dochters, een hond EN ze spreken ENGELS! Tsjah, groot pluspunt maar wat wordt het dan met ons Spaans? Gelukkig hoeven we daar niet over na te denken, eerst maar es lekker aan de coca thee! Smaakt gewoon naar groene thee mensen, dus we zullen niet terugkeren als junkies ;) Gelukkig had ik zelf niet zo´n last van de hoogte. Merkte er eigenlijk vrij weinig van. Het enige punt was dat ik absoluut geen honger had. Toch moest ik meteen een flinke maaltijd naar binnen werken om ongeveer 13.30. Soep vooraf en als hoofdgerecht een maiskolf, aardappels, tomaat, komkommer, wortel en een kippepoot. Ik ontplofte zo wat en heb mij uiteindelijk verontschuldigd dat ik echt niet meer kon ... Ach ja, dat schijnt er bij te horen. Uiteindelijk wen ik vast wel aan al die grote maaltijden tussen de middag en het relatief weinige eten in de avond.

Crisis, dit wordt echt een enorm verhaal (sorry!) maar ik moet even alles kwijt wat er tot nu toe is gebeurd. Anders stoppen jullie maar met lezen :P

Eeeeuhm..... even kijken, toen was het tijd om te rusten. Sylv viel gelijk in slaap maar ik was zo enorm hyper! Misschien was het de coca thee? Geen idee... Ik besloot dan ook maar om met Flo (een ander meisje in hetzelfde gastgezin) Cusco in te gaan aangezien zij zich behoorlijk scheen te vervelen. Beetje de route verkend die we moeten lopen (30 minuten!! Heuvel op, heuvel af, echt zeer zeer vermoeiend) naar school en naar het centrum. Ik merkte toen wel lichtelijk iets van de hoogte, maar ik had het echt erger verwacht. Heb vervolgens met Flo wat op Plaza de Armas rondgehangen (en alle peruaanse vrouwtjes en kinderen weggejaagd die van alles probeerden te verkopen) en wat water en fruit gekocht en toen weer terug naar het gastgezin voor het avondeten. Tegen de tijd dat we terug waren was ik wel kapot zeg. De hoofdpijn kwam ook weer terug. Na het eten dus gelijk op bed gegaan en heerlijk geslapen.

Volgende dag ging om 6.30 de wekker want we moesten naar SCHOOL! Stel je voor, dat was echt heftig. We hadden met ons gastgezin overlegd dat we zouden douchen en dat we dus warm water zouden hebben. Door de overstromingen die hier in Cusco zijn geweest is het hele watersysteem gesloopt. We moeten dus erg zuinig doen met het water. 5 minuten douchen enzo, niet langer. Dus goed. Ik onder de douche, kraan aan, werd pas na 2 minuten warm. Ik stap eronder, zeep mijn haar in en toen.... KKKKKKKKKOUD! Sjeeeeees wat is het water hier ook echt kkkkkoud! Ik ben direct onder de douche weggegaan en heb mijn haar gewassen onder de kraan. Helaas heeft Sylvie dus helemaal geen warm water gehad...

Ontbijtje met vers fruit en yoghurt, wat brood en thee. Lekker. toen om 08.00 uur samen met Flo vertrokken naar school. De school is klein en super schattig! Iedereen is er erg aardig. Wij kwamen vrijwel gelijk Joella tegen. We zijn in totaal met 5 nieuwe studenten. Sylvie, Joella, Vera (uit Amsterdam), Britta (Duitsland) en ik. Ook Jenny kwamen we tegen bij de talenschool maar zij doet alleen vrijwilligerswerk dus we zullen haar op school niet zien. Met zijn vijven vulden wij een Spaanse test in waarmee ze ons niveau gaan bepalen. Ik ben zeker weten een zero want mijn papiertje was akelig leeg. Daarna was het tijd voor een introductie van de regels e.d. Jenny was hier ook bij en ook Becky en Hannah waren aanwezig! Voelde dus wel vertrouwd, het was ook gelijk gezellig. Mevrouw van de talenschool waarschuwde ons nog voor de zon en dat je zonnebrand moest gebruiken. Tsjah, bedankt voor de tip.

Daarna een tour gedaan (met dezelfde groep) door de stad Cusco. Onze gids mocht echter alleen maar Spaans praten. Heb er dus niet zoveel van verstaan, het was op het laatst ook verschrikkelijk saai, maar het is fijn om een beetje te weten hoe de stad in elkaar steekt. Na de tour was ik wel compleet uitgeput. Gelijk maar naar huis waar de familie al op ons aan het wachten was met het eten. Beetje uitrusten, wat ouwehoeren met Flo en toch maar even de stad in om een internetcafé te zoeken. Daar zit ik nu dus ook ;) Inmiddels is het zelfs al bijna tijd om naar huis te gaan ivm met het eten...

WAT EEN LANG VERHAAL! Sorry mensen. Ik zal het hier alvast wat afronden. Morgen gaat school echt beginnen en zullen we voor het eerst echt Spaans moeten gaan praten en leren! Verder gaan we dinsdag met de eerder genoemde meiden naar het Inka Museo (georganiseerd via school) en hebben we woensdag onze eerste salsa les! SPANNEND!

Mocht het nog niet duidelijk zijn uit het verhaal, ik heb het hier enorm naar mijn zin tot nu toe. It´s a dream coming true. Sylv en ik zullen het ook nog wel met elkaar uithouden geloof ik. ;)

Hieronder heb ik nog wat feitjes neer gepleurd, maar omdat het verhaal al zo lang is mogen jullie ook hier stoppen met lezen ;)

Hasta luego,

Ik mis jullie,

Veel liefs!

Wieke



Nog wat feitjes die ik kwijt moet:
- je mag geen wc papier door de wc spoelen. Tot nu toe is het mij nog niet zo vaak gelukt dit niet te doen... Ik ben toch echt gewoon gewend dat papiertje naar achteren te gooien.
- ons gastgezin heeft een housemaid. Onze kamer wordt elke dag opgeruimd en schoongemaakt, de bedden worden opgemaakt en ze maakt ons ontbijt klaar. Er wordt echter wel verwacht dat wij hiervoor ook gaan betalen..
- Flo is echt een geweldig kind! Ze is zo grappig en gestoord en ik vind het echt tof dat ze bij ons in het huis zit. Klikt goed, dus dat scheelt.
- In Peru zijn alle mensen gek van Beyonce. Dit viel ons al op toen we net in Peru waren. Op de radio wordt mega veel Beyonce gedraaid en ze stond op de covers van magazines enzo. Na navraag blijkt dit te zijn omdat ze een concert gaat geven in alle latijns-amerikaanse landen. Right.
- Sylvie en ik praten Engels met elkaar. Omdat we vrij veel tijd met Jenny, Becky, Hannah en Flo doorbrengen gaat het nu min of meer automatisch. Ook met de Nederlandse meiden praten we Engels omdat er meestal wel iemand bij is die geen Nederlands verstaat.... Grappig.
- Flo is de enige die we kennen die ´geinig´ en ´grappig ´ kan uitspreken met de juiste G! Schijnt te komen omdat ze uit Wales komt.. echt heel grappig.