Siempre use protecion!

GOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAL!

En dan heb ik het nog niet over de voetbalwedstrijd. Sylvie is deze zondag ziek dus ik moet alleen op pad door de straten van Cusco waar de laatste dag van carnaval uitbundig wordt gevierd. Ik ben de straat nog niet uit of FLOESSSSH! Daar word er een lading schuim vanuit een voorbijrijdende auto naar mij gespoten. Mijn gehele linkerkant was wit. Oké,....kan gebeuren. Dat kloppen we er wel af. Ik ben echter nog geen honderd meter verder of ik hoor achter mij veel geschreeuw. Voorzichtig kijk ik achterom.... Tot mijn schrik zie ik daar een grote truck rijden met zo´n 20 mensen erop. En allemaal hebben ze een grote emmer water in hun handen. FLAAAAAAAAAAAAAASH!

Ik was in één woord doooooorweeeeekt.

´´Gracias.´´

Yo voy a tomar un taxi.

Om 11.00 uur ontmoet ik Sarah (nederlands meisje, ik kende haar al eerder. Zit niet bij ons op school dus sleur ik haar maar mee om wat mensen te leren kennen) bij school samen met de rest om nog even te ontbijten. Daarna opzoek naar het stadion! Eenmaal in de buurt was het niet erg moeilijk om de weg te vinden. Er liepen vele mensen op straat in rode outfits! Rood is de kleur van het Cuscaanse team, vandaar dat ook wij in het rood door de straten liepen. We schaffen een aantal toeters aan waarmee wij van plan zijn het team aan te gaan moedigen en kopen onze tickets. Ondertussen zijn we een grootse toeristische attractie; er staat continu een camera op onze neus gericht! Ook als we het stadion in gaan en op de tribune neerploffen worden we een behoorlijke tijd gefilmd. Grappig, maar ook lichtelijk intimiderend! Dikke lol op de tribune met onze toeters, de voetbalwedstrijd zelf stelt weinig voor. In het begin wordt er gelijk 1x gescoord door Lima en daarna één keer door Cusco. Daarna is het ook wel gebeurd. Ik ben geen voetbalkenner maar het idee is toch dat je achter de bal aangaat en je best doet om te scoren? Niet dat je een beetje op je plekje stilstaat met de handjes in de zij en de rest het op laat knappen... Is vooral lastig als de rest ook niets doet. Cusco verliest met 3-1 . De helft van de mensen verlaat het stadion al voor de wedstrijd is afgelopen. De sfeer in het stadion was verder bijzonder goed (behalve na afloop, ME all over the place). Tof om mee gemaakt te hebben.

Na de wedstrijd uiteten geweest en uiteindelijk met een aantal mensen in Sarah´s appartement beland. Mét een gigantische chocoladecake! Chococake is hier de verslaving van een aantal studenten, vandaar dat wij een hele goede hebben aangeschaft... Genieten! Hmm!

Als maandag de lessen weer beginnen ben ik er helemaal klaar mee; laatste week en de laatste loodjes wegen het zwaar. Bovendien draagt onze nieuwe leraar Dorian ook niet bij aan het wakker blijven in de klas. Saai! Weinig nieuws geleerd. Wel verteld een andere leraar mij een heel interessant gegeven:

Ik was op de nationale tv van Peru!

Lachen toch! Tijdens de wedstrijd dus. Overigens wist mijn leraar toen al iets wat ik nog niet wist op dat moment; dat ik de volgende dag met een rood hoofd op school zou arriveren. Want ja, ik was alweer verbrand (inmiddels al weer niet ;))! Dat had hij nog naar mijn buurman gesmst tijdens de wedstrijd... Maar mijn buurman heeft mij niet verteld dat ik een pet had moeten opzetten. Que pena.

Dezelfde dag gaat Sylvie uiteindelijk na de dokter nadat zij al een aantal dagen ziek is. Blijkt toch uitdroging te zijn en een infectie in de darmen! Medicijnen opgehaald... Bergen... We hebben eigenlijk geen idee waar het goed voor is, maar het zal wel een doel hebben....

Dinsdag ´s avonds duik ik even een internetcafe in voordat ik om 20.30 bij ons meetingpoint (McDonaaallll, Plaza de Armas) moet zijn omdat we gaan poolen! Voel me deze dag eigenlijk niet zo heel goed,... Na een half uur in één of andere bar te zijn besluit ik dan ook maar om te vertrekken en Sarah gezelschap te houden in haar appartement. Uiteraard onder het genot van een heerlijk stuk chocoladecake wat nog over was van zondag .. Muaha.

De rest van de week doe ik eigenlijk weinig anders dan gezellig doen met vrienden, eten met vrienden, films kijken met vrienden en uitgaan met vrienden. Op woensdag eerst wat eten in een typisch peruaanse tentje, daarna een film wezen kijken in een filmhuis hier! Het is eigenlijk gewoon een (lounge)bar maar er is ook een zaal met een breedbeeld tv waar je gewoon gratis films kunt kijken! Je kiest zelf een DVD uit het assortiment en kijken maar. Echt heel relaxed, vanavond weer ;). Slumdog Millionaire kan in ieder geval van de nog-te-zien-lijst af!

Op donderdag ben ik school echt zat. Godzijdank is de volgende dag alweer de laatste dag dat ik naar school moet... Dorian zelf is een prima kerel, maar uitleggen is niet zijn ding. Beetje lastig als je geen leraar bent. Nog lastiger als je daarnaast ook geen engels spreekt. Het enige positieve aan hem is dat hij ons wat nieuwe slechte woorden leert! Thank you Dorian! De vocabulair wordt steeds beter ;)

´s Middags gaat Flo met ons mee naar huis om nog even afscheid te nemen van de familie (dat had ze niet echt kunnen doen omdat ze op moment van haar vertrek niet thuis waren). Voelt weer als vanouds, jammer dat we elkaar tegenwoordig zo weinig meer zien. Maar goed , hoort er ook een beetje bij... Vrienden komen en gaan hier natuurlijk ;) ´s Avonds wat eten im Stadt (in een toeristisch rottig veel te duur restaurant met te luide muziek. Nooit meer!) en daarna even een drankje doen in Zazu! Alleen bleef dat niet bij dat ene drankje.... Ik ga om 01.30 naar huis, geschokt van de tijd die zo snel ging en balend dat ik nu al weet dat ik te weinig slaap ga krijgen! En dat terwijl ik de volgende dag mijn spaanse afscheidsspeech moet geven!

Elke vrijdag nemen er studenten afscheid van de school en deze vrijdag was het dan ook mijn beurt. Onderdeel van dat afscheid is dat je een speech houdt, uiteraard in het Spaans. Ook ontvang je een certificaat waar je uiteraard erg dankbaar voor bent. Mijn speech ging nog verrassend goed! Eigenlijk had iedereen deze dag leuke, lange speeches. Het hoogtepunt van mijn speech: ´´Siempre use protecion!´´ .... ´´Contra el sol, por supuesto.´´ Godzijdank mislukte mijn grap niet en moesten er hier en daar wat mensen lachen ;) Ben trots op mijn certificaat, maar stiekem nog trotser op het feit dat de directrice van de school háár bedank speech aan het eind afsloot met de magische woorden: ´´y chicos, siempre use protecion!´´

Overigens, sommigen van jullie weten misschien wel dat ik heel veel praat als ik slaap? Maar wisten jullie ook dat ik in staat ben om Engels in mijn slaap te praten? Het wordt zelfs nog mooier: ik praat Spaans in mijn slaap! Aldus Sylvie ... Hilarisch toch!?

S´ middags moet de backpack vervolgens opnieuw ingepakt worden. Zaterdag gaan we namelijk verhuizen naar ons nieuwe appartement! We moeten ons gastgezin dus verlaten. Opzich heb ik het daar niet heel moeilijk mee... Het zijn aardige mensen en het is fijn dat er voor je gezorgd wordt; maar het is ook heel fijn om op jezelf te zijn en voor jezelf te mogen zorgen.

´s Avonds hebben wij ons ´slagen´ goed gevierd in onze vaste discoteca. Mooie avond. Iets teveel cerveza. Vooral als je de volgende ochtend dus om 10.30 met je dertien kilo wegende backpack plus handbagage op school moet zijn voor de verhuizing! Oef! Gelukkig is het maar 5 minuutjes wandelen vanaf school. Dat was nog dragelijk (letterlijk en figuurlijk).

Gelukkig bevalt ons appartement erg goed ondanks dat de eerste indruk niet zo best was; er hing een erg smerige geur, de wc was niet doorgetrokken, er lag stof op veel plaatsen en de keuken rook ook niet erg fris. Na aandringen bij de eigenaar van het pand werd het dezelfde dag nog schoongemaakt (hoewel het daarna nog steeds net zo smerig was, maar het stonk in ieder geval niet meer ;)). Zelf maar wat opgeruimd en schoongemaakt.... en inmiddels is het heel leefbaar! Sylvie en ik delen het appartement met Ed (Engelse jongen, kenden we al van school) en Joella en sinds zondag zit er nog een nederlands meisje, Merel, bij. Gezellig en omdat we al onze spullen gewoon overal laten slingeren voelt het erg als thuis haha! Tis ook leuk om samen te koken en ´s ochtends super brak op de bank te hangen. Volgens mij wordt het wel een leuke maand.

O ja, bijna vergeten:

WARME DOUCHE!

Meer hoef ik niet te zeggen denk ik.

Zaterdagavond dus maar SCHOON ( :D )op stap geweest om ons nieuwe appartement te vieren...

Zondag brak op de bank, zoals eerder vermeld. Vera en Sarah komen nog langs om samen met ons brak bank te hangen. Ook het nieuwe meisje merel ziet ons voor het eerst in deze staat, maar volgens mij komt ze daar wel overheen ;) Hele dag heerlijk genikst, ´s avonds super heerlijk en super goedkoop uiteten in een Israelisch restaurantje (we worden nog multi cultureel) en daarna lekker ´vroeg´ op bed.

Maandag. Mandaag was onze eerste vrijwilligersdag! En wat een dag... Eerst ruim 30 minuten met een lokaal busje naar het project toe. Dit project ligt aan de andere kant van de stad en de busjes zijn klein! Ik pas er net in zeg maar... maar ik kan niet met mijn benen recht vooruit zitten tussen de banken haha . Zoals al eerder gezegd werken Joella, Sylvie en ik op een schooltje. SchoolTJE, het bestaat uit 4 lokalen! Mini! De vloer is van hout en langs de muren zit er gewoon ruimte. Er wordt dan ook gewoon van beneden naar boven geschreeuwd als er iets overlegd moet worden. Moet zeggen dat de eerste dag me niet zo beviel. De ´juffen´ zijn opzich aardig, maar niet heel erg geinteresseerd en ik heb mezelf maandag niet nuttig kunnen maken. Het voelt voor mij niet helemaal goed om op een school te werken, ik had me heel erg verheugd op het weeshuis. Inmiddels zijn we echter wel 4 werkdagen verder en heb ik me er op aan kunnen passen. De kinderen zijn werkelijk allemaal stuk voor stuk schatjes, de school ligt in een geweldige omgeving en stiekem vind ik het knippen en plakken wat ik doe hartstikke leuk ;) Tis net alsof ik zelf weer op de basisschool zit haha! Ik zit in het lokaal met de jongste groep, de meesten zijn 5 jaar oud. Wat ik voornamelijk moet doen is dingen tekenen, uitdelen, inkleuren, helpen met inkleuren, helpen met puzzelen etc. En gewoon een beetje met ze babbelen en knuffelen uiteraard. Vooral in de pauze, als iedereen buitenspeelt, merk je dat de kinderen je wel heel interessant vinden. Je moet ze optillen, rondslingeren, knuffelen. Ook zijn de meiden heel actief met hun springtouw in de weer dus ook daar doen we fanatiek aan mee! Prof Wicky (hihi)!

Wat me trouwens verbaasd over het schooltje is dat ze heel veel spullen hebben. Heel veel papier, schaartjes, kleurpotloden, stiften... En allemaal in hele goede staat. Vermoedelijk is er net een andere vrijwilliger vertrokken. Ons plan is momenteel om springtouwen en dergelijke aan te schaffen voor de kinderen (want het touw wat ze nu gebruiken is eigenlijk net te klein). Ook weet niemand wanneer de pauze nou eigenlijk begint, een bel is er niet. Ons idee was dan ook om een schoolbel voor ze aan te schaffen. Wordt een leuke missie om die hier te vinden! Ook is er natuurlijk gewoon behoefte aan nieuw materiaal zoals papier.. Maar ik hoop eigenlijk dat ik nog iets kan ontdekken wat iets specialer is én nodig voor de kinderen.

Overigens merk je aan sommige kinderen wel dat ze het moeilijk hebben (het zijn allemaal kinderen met ouders met problemen). Vind het zwaarder dan ik dacht om dat te zien. Dacht ik eerst dat ik vrijwel niet emotioneel betrokken zou raken bij de kinderen, ik vind het nu al best moeilijk... Gelukkig zijn ze vooral ook nog erg kinds en vinden ze het heerlijk om te spelen. Morgen (vrijdag) er weer tegenaan!

Gisteren ben ik met Merel nog weer even op toeristenjacht geweest en hebben we de kathedraal van Cusco bezocht. Erg indrukwekkend. Groots en heel veel goud en versieringen! Ook grappig om te zien dat het schilderij van ´Het laatste avondmaal´ hier geen wijn op tafel heeft maar chicha. En ook ligt er op het midden van de tafel cuy (cavia). De kerk was zeker de moeite waard.

Heb het op het moment nog steeds naar mijn zin maar krijg een beetje het idee dat ik Cusco wel gezien heb. Mijn leventje lijkt teveel op mijn Nederlandse leventje,... Het voelt als... Tijdverspilling is misschien het juiste woord? Kan eigenlijk niet wachten om op pad te gaan en weer wat te zien van het land! En Bolivia! Heerlijk...

Ik zal nog even toegeven dat ik jullie de afgelopen week even erg heb gemist en dan ga ik er weer een eind aan breien.

Laat wat van jullie horen! Makes me happy!

Dikke kus en liefs, en ik mis jullie,

Wieke