Tarzan & Jane

Foto´s Copacabana en Isla del Sol:
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Isla%20del%20Sol/

Foto´s La Paz en Tiwanaku:
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/La%20Paz%20en%20Tiwanaku/

Foto´s pampa en jungle:
http://s23.photobucket.com/albums/b361/wiex/Pampa%20en%20jungle%20tour/

JEUK!

De meeste mensen nemen anti-muggenspray mee zodra ze naar gebied gaan waar muggen zijn. Dat deed ik ook, een heleboel zelfs! DEET, DEET en nog veel meer DEET, braaf smeerde ik het elke dag (en nog een paar keer vaker) op. Op mijn armen, nek, rug, etc. zijn dan ook geen bulten te ontdekken. Zelfs niet op mijn benen eigenlijk. Alleen maar op mijn kont en mijn bovenbenen van de nachtelijke wc-bezoeken. Voor de mensen die Sylvie´s webblog ook lezen: in tegenstelling tot Sylvie kán ik niet zóó lang niet naar de wc en moest ik ´s nachts gewoon de broek naar beneden trekken. Geen verstandig plan.

Nee, de jeuk komt ergens anders vandaan. Ik heb namelijk opeens een zonne-allergie! En dat jeukt! En is absoluut niet handig als je midden in het Amazone gebied zit want hier is veel zon. Heel veel zon.

Krab, krab, krab.

Goed, ik zit momenteel in Rurrenabaque, een plaats in de Amazone in Bolivia. Heerlijke plek om te zitten, bloedje heet. Ongeveer 4 uur geleden kwam ik terug van mijn 3-daagse Pampa en 2-daagse jungle toer! Heerlijke tijd gehad en enorm genoten.

Eerst nog even wat daar vooraf ging:

Vanuit Puno trokken we verder naar Copacabana! Helaas niet de party-stad maar een andere versie. Wel mét een zandstrand en dat was erg aangenaam met de warmte die ook hier aanwezig was. Heerlijk zonnen met een pisco sour in je hand... Woei! Het enige wat we hier echt gedaan hebben is Isla del Sol bezoeken, al met al een behoorlijke dag-tour. Prachtig eiland wat bestaat uit een noordelijk en een zuidelijk gedeelte. Inca-ruines, Titicaca-meer, planten, zon en hoogte. En een bloedneus want mijn neus begon spontaan te bloeden van de 4000 meter waar we ons op bevonden. Eenmaal op het zuidelijk deel waren we te lui om de oude Inca-trap te beklimmen. Ik heb dus gewoon braaf de foto´s genomen en ongeveer 30 treden gedaan, maar dat was het hoor jongens ;)

De dag na Isla del Sol gingen we dan eindelijk naar La Paz, the big city. En groot is het! Alle mensen zeg... De straten zijn smal en vol met auto´s, mensen en bussen. Je moet je best doen om te ademen want er is ontzettend veel smog. Bovendien is het een doolhof van straten en is het wat mij betreft echt hells om ergens te komen... Nee, niet mijn favoriete plek. Het hostel vinden was ook al zo´n gedoe. Eenmaal daar hadden we ons per ongeluk van onze kamer buiten gesloten... De deur was dicht en de sleutel lag binnen. Echter, stond ons raam heel toevallig open en lag de sleutel op de tafel net onder het raam. Probleem was dat ik er nét niet bij kon... HELP! Tumduuduuuuuuuuuuuuuum, daar was Nick! Superheld Nick. Met behoorlijke lange armen. Nick, je bent onze held!

Positieve aan La Paz is trouwens dat er een Nederlands restaurant is! (Mag ik dat positief vinden?) Inclusief bitterballen, kroketten, hutspot en kip kerrie. Nou dat gaat er wel in na 2,5 maand niet-hollandse kost. ;)

Die zaterdag hadden we een trip geboekt naar Tiwanaku. Tiwanaku was de hoofdstad van een beschaving genaamd Tiwanaku (pre-Inca, Bolivia). Ik had thuis al besloten dat ik dit absoluut wilde zien dus had er enorm zin in. Gelukkig hadden we het met onze gids echt getroffen: hoewel hij eerst wat labiel overkwam werd hij steeds enthousiaster over wat hij aan het vertellen was. Hij wist echt echt énorm veel en vertelde heel boeiend. Boeiend volkje ook, die Tiwanakanen. Daarna de site zelf natuurlijk. Enorme monolieten, de zonnepoort,... Super super! Op de één of andere manier heeft deze plek mijn wil om naar Paaseiland te gaan nog sterker gemaakt. Dus misschien....

Na Tiwanaku vlogen Sylvie en ik die zondag naar Rurrenabaque. Ik was behoorlijk enthousiast en nieuwsgierig: mijn eerste keer in de jungle woeiii! Het landen met het vliegtuig was opzich al een hele belevenis: de landingsbaan is niets meer dan een zandweg. Lekker op zijn jungles! De hitte die ons tegemoet kwam toen we het vliegtuig uitkwamen was verstikkend: uit die bergschoenen! Lekker op zijn jungles! De volgende dag vertrokken we pas écht richting de Pampa, een soort savanne (dus niet het regenwoud! En eigenlijk niet de jungle), dus eerst maar wat rondgeslenterd door Rurrenabaque. Terwijl ik dacht dat Flo, waarvan ik wist dat ook zij in de jungle had gezeten, alweer naar huis was gevlogen stond ze daar opeens voor mijn neus! Erg gezellig om haar weer te zien. Wereld is echt klein want ook in La Paz waren we eerder die week al mensen tegen gekomen die we in Cusco hadden ontmoet, zonder dat we wisten dat ze in La Paz waren.

Pampa-tour! Op maandagochtend verzamelen we om 08.30 bij de tour-agency om daar in een jeep te stappen. Samen met 2 Nieuw-Zeelandse gozers, een schots-maar-nu-wonende-in-Australisch-stel, 2 Engelse chica´s en ons zelf rijden we in ongeveer 3 uur al hobbelend en schokkend over een zandweg richting Santa Rosa, een dorp in de pampa. Onderweg moet er echter nog wel even gestopt worden; klapband! Daar sta je dan,.... midden in de middle of nowhere. Godzijdank was er een reserveband.

Na bijgekomen te zijn van de Jeep-rit ligt er nog 3 uur boottocht op ons te wachten. Verrassend aangenaam omdat er in de verstikkende hitte een aangenaam briesje ontstaat als je met een flinke vaart over een rivier scheurt. Ondertussen kunnen we de eerste dieren aanschouwen: aapjes, schildpadden, paradijsvogels, andere vogels. We´re in the pampa baby! Na onze spullen in ons kamp (hutten, wc-hut en eethut) te hebben gedumpt vertrekken we naar ´de Sunset-bar´ (jawel) waar we worden getrakteerd op een prachtige zonsondergang onder het genot van een koud biertje. Moet zeggen dat ik hier helemaal een ´´hey ik ben toch niet in Afrika?´´ moment had; de pampa is, afgezien van al het water en het gebrek aan olifanten, soms net de savanne zoals in de boekjes over Afrika.

Die nacht word ik een aantal keren wakker; ik moet plassen, mijn oordop ligt uit mijn oor en ik word enorm gestoord door het geklap, gezang en geschreeuw van een aantal Israelische persoontjes. Mensen, er zitten hier zóveel Israeliers! En allemaal houden ze enorm van zingen, gitaar spelen en klappen in hun handjes. Das best leuk. Behalve als jij wil slapen. De volgende dag wordt er dan ook min of meer wraak genomen door onze groep (want ik was niet de enige die wakker lag, het was echt heel asociaal hard) door ons nationaal volkslied te zingen ´s avonds! Dus schalmen de tonen van het Nieuw-Zeelandse, Engelse en Nederlandse volkslied achter elkaar door de Boliviaanse Jungle.

MUAHAHAHAHAHA! Ahum.

Volgende dag opstaan, ontbeten met de heerlijkste pannekoeken ooit en daarna onszelfs in ´Wellingtons´ gehezen! Ook wel ´regenlaarzen´ genoemd ;) . We moesten namelijk opzoek naar anaconda´s! Opnieuw een boottochtje, nieuwe beestjes,... Daarna een wandeling van 2 uur in de stekende zon door een soort maisveld. Maar dan in plaats van mais allemaal planten. Enzo (jaja). Goed. Opzich wisten we allemaal al iets: die Anaconda gingen we niet vinden, daar was het veel te nat voor. Als je dan in de zon loopt te branden en je er achter komt dat je laarzen absoluut niet water dicht zijn (en door water en blubber lopen moest je!) dan wordt je daar niet zo blij van :P Gelukkig werden we na een tijd gewoon uit ons lijden verlost en mochten we terug naar het bootje. Zonder anaconda.

Na de lunch, terug in de boot. Tijd voor wat piraña vissen! Ik moet eerlijk toegeven dat ik mijn best niet heb gedaan, ik werd geteisterd door enorme hoofdpijn van de hitte. Maar onze ploeggenoten boekten goed resultaat! Hierna mochten we dan wat ontspannen na het harde werk. Hoe? Door te zwemmen met dolfijnen! Niemand heeft daadwerkelijk gezwommen met een dolfijn (ze wilden niet bijten, hihi) maar we hebben ze wel meermaals gezien deze tour! Super gaaf!

Die avond stond er piraña op het menu. Best smakelijk, al zit er absoluut niet meer dan 2 hapjes vis aan zo´n beest. Exotisch!

Even later moeten we nog op krokodillen-jacht. Anders gezegd, vanuit de boot een beetje met onze zaklampen rondschijnen. Hier en daar wel wat ogen zien oplichten maar ik was meer onder de indruk van de ontzettend heldere sterrenhemel! Wauw! ´Melkweg zien´ kan van mijn to-do-list af. Erg indrukwekkend.

Om 05.00 uur worden we gewekt door onze tourgenootjes. We moeten opstaan voor de zonsopgang! Even wordt er getwijfeld of we te vroeg zijn want er is niemand anders wakker... maar om 05.30 vertrekken we met de boot voor een prachtige, kleurrijke zonsopgang. Na het ontbijt nog weer bootje varen, dolfijntjes zien, capibara´s aanschouwen (google, soort enorme cavia :P) en uiteindelijk terug naar het kamp om onze spullen te pakken. Daar heb ik vlak voor vertrek nog ´even´ een krokodil geaaid! Het kamp had een huiskrokodil, genaamd Pedro, die altijd op de oever ligt. En hij was eigenlijk heel ´knuffelbaar´. Als je dan toch in de jungle bent... waarom niet?

Dan toch maar es terug naar de beschaving. Als we na de boottocht over moeten stappen op de Jeep kijk ik eerst eens even naar het dak: een nieuwe band, gelukkig! Later blijkt dat we hem ook nog eens nodig hebben, want ja hoor: POEF! Wéér een lekke band. Arme chauffeur. Moet hij in de felle zon in het brandende zand even een band vervangen... echt geen pretje. ´S avonds spreken we af om met onze tourmensen wat te gaan eten en drinken. Dit eindigt eigenlijk in een erg gezellige boel en uiteindelijk belanden we in een karaoke-bar! Jeej! Top avond.

Ondanks de kater moet ik vroeg op: ik ga namelijk nog een 2-daagse Jungle tour doen! Nu ik hier zit wil ik het echte tropische regenwoud niet missen! Sylvie besluit haar geld aan iets anders te besteden en vertrekt die dag terug naar La Paz. Ik ga op tour met de twee engelse meiden van de Pampa-tour, plus 3 andere Engelsen (vader, mama en al 3,5 jaar rondreizende zoon die ze voor 2 maanden weer eens zien). En die gast leek echt precies op Tarzan! Zo grappig! Met bruine rasta´s en al. Ging ik dus mooi even met Tarzan de jungle in, haha.
Weer een heerlijk boottochtje van 3 uur en dan merk je toch gelijk het verschil met de pampa: het water is woester, er zijn weer bergen, de vegetatie is veel groter en nog groener. Terwijl ik mijn best doe om uit de zon te blijven vanwege de enorme jeuk overal (lukt nog aardig, er zat een dakje op de boot) arriveren we uiteindelijk aan een oever. Nog 10 minuten sjouwen naar het kamp en dan sta je opeens midden in het oerwoud! Hoe gaaf is dat! Best wel stoer gevoel. Kamp was nog primitiever dan die in de pampa´s maar ach, het was maar voor één nacht. Direct na aankomst volgde de lunch , daarna gingen we beginnen aan onze 4 uur durende tocht door het woud. Ik voelde me net een klein kind in het bosje tegenover ons huis: lekker klimmen over bomen, springen over riviertjes, onder planten doorkruipen. Beesten hebben we niet echt gezien. Behalve toen we een Tarantula nest ontdekten! De gids haalde dat beest er gewoon even uit! AAAAAH! Gigantisch en lekker harig. Stop maar gauw terug meneer de gids. ´s Avonds gingen we nog op een avondwandeling in het donker. Alweer geen beesten maar dat kwam waarschijnlijk omdat we teveel lawaai maakten. Onze gids was echt belabberd slecht (op een gegeven moment waren we tijdens de dagtocht verdwaald, best freaky) en vond het nodig om zijn zaklamp uit te doen, ergens in de bosjes te gaan liggen en ons dan erg te laten gillen. Bovendien kreeg ik de indruk dat hij niets wist over planten of wat dan ook... Hij maakte de trip in ieder geval niet interssanter. Na onze spooktocht ben ik nog even met Tarzan naar de rivier geweest om sterren te koekeloeren (terwijl ik doodsbang was dat er plotseling een krok uit de rivier zou komen) en daarna ben ik tevreden in mijn klamme, warme bedje gaan slapen.

´s Ochtends weer vroeg op! De engelse meiden wilden namelijk sieraden maken en ik (want die kido´s spreken geen woord spaans) had onze gids verzocht daar mee akkoord te gaan. Normaal gesproken gebeurde dat alleen op de 3-daagse tour. Jaha, maar ze willen het écht. Maar er is geen tijd. Ja maar ze willen het écht écht. Oké, om 07.00 uur in de ochtend dan want het zat niet in het programma. Oh. Oke. In principe wilde ik niet meedoen, maar omdat ik toch klaar wakker was zat ik om 07.00 uur een mini-kokosnoot uit te hollen om er een ring van te maken! Nu heb ik dus een prachtige, biologisch verantwoorde jungle-ring. Veel te dik en breed voor mijn korte, kleine vingers maar een leuke souvenir. Daarna volgde weer een 4 uur durende wandeling waarin we een ander soort kant van de jungle hebben gezien (voeddingsplaats van de dieren). Mijn gezicht is nog beschilderd door de gids met verf gemaakt van 2 plantjes en wat rivier water. Erg charmant! Ook werd ik even later uitgedaagd om een riviertje (laten we zeggen, 3 meter breed) over te steken met de boom die er 2 meter boven lag in plaats van die door het water. Na even twijfelen heb ik dat toch maar even gedaan! Ik geef toe, ik pleurde er bijna vanaf en sprong daarom het laatste stuk best wel ver, maar het gaat erom dat ik er overheen ben gegaan.... Tarzan, ik krijg nog een biertje van je!

En toen moest ik alweer terug naar de beschaving. Jammer, ik had toch de 3-daagse tour willen doen achteraf. Ach ja. Morgenochtend vlieg ik om 7.30 terug naar La Paz waar ik Sylvie weer ga opzoeken. Ook is er inmiddels een hele delegatie aan Cusco-vrienden gearriveerd in La Paz die we zullen zien! Dus het wordt weer gezellig! Zondag zullen we verder trekken naar Sucre om daar de boel onveilig te maken. En dan.... bijna de zoutvlaktes. Heb der zin annnnn!

Dikke klamme, kleffe knuffel vanuit de jungle. Ik kan niet wachten tot ik mijn kleren naar een lavanderia kan brengen.

Tot snel!

Jane